Να ερωτευτούμε ξανά
να γίνουμε πουλιά
να πετάμε ψηλά
απ'τ'απέραντα
πιο πέρα...
Ν'αγκαλιαστούμε ξανά
να γίνουμε πουλιά
να κοιταχτούμε βαθιά
ν'ανατριχιάσουμε βαθιά
να πάμε μακριά...
Να χαθούμε
κ'μετά να βρεθούμε
εκεί που γουστάρουμε
Σ'ένα ουτοπικό νησί
εκεί που τ'όνειρο ζει
Να γίνουμε φωτιά
κ'με το νερό φίλοι
Να γίνουμε ένα
να'μαστε μ'όλους
κ'με κανένα
Τίποτα να μην μας ανήκει
αφού όλα δικά μας
όταν τα μοιραζόμαστε
...τα πορτοφόλια μας άδεια
μα θα'μαστε πλούσιοι...
...κονφετί τα λεφτά
κ'τα σύρματα ζαχαρωτά...
...κ'οι νόμοι
ανέκδοτα χαζά...
Όλα να τα ορίζει
η απέραντη καρδιά...
...κ'όλοι να τη γευόμαστε...
Να'μαστε αλήθειες
δίχως ασπίδες
δίχως παρωπίδες
Να'μαστε χαμόγελα
όχι πλαστικά
αλλά λουλούδια
αληθινά...
...που θα ταξιδευουν παντού
θα φαίνονται απο παντού
για να τα βλέπουν κ'οι ''τυφλοί''
...μαζί κ'γέλια
που θ'ακούνε
όσοι δεν ''άκουσαν'' ποτέ...
...δέντρα να'μαστε ψηλά
με ρίζες έξω απ'το χώμα
ακόμη πιο ψηλά...
...κ'ο ήλιος
το μεγαλύτερο λουλούδι
που το φως του επιτέλους
παντού θα φτάνει
πάντα θ'ανθίζει
...κ'τ'αστέρια κοντινά
αφου θα'μαστε δίπλα τους
...κάθε αστέρι
του ονείρου μας παραθύρι
κ'κάθε όνειρο
ένα παιδι μικρό
που δεν προλάβαν στο σχολιό
να βάλουν ταβάνια
στους ουρανούς του
...κάθε λύπη του κόσμου
ας τη μοιραστούμε
για να μικρύνει
να γίνει ασήμαντη
...κάθε χαρά του κόσμου
ας τη νιώσουμε
να γίνει τεράστια
να '''πνιγόμαστε'' απ'αυτήν
όλο κ'πιο πολύ
...τότε ποτέ δε θα βαριόμαστε
όπως τώρα που του κόσμου τ'ανθρωπάκια
βαριούνται τόσο πολύ
όταν η ζωή τους άδεια
κ'αγωνιούν να τη γεμίσουν, παλεύοντας
να κάνουν των άλλων τη ζωή
το ίδιο άδεια κ'μιζερη
ας τελειώνουμε με τα όρια κ'τους κανόνες
κ'ας αρχίσει της στιγμής το ξεχωριστό
που μόνο αυτή υπάρχει
κ'ας μην το νιώθουμε...πάντα...κ'ας το ξεχνάμε που κ'που...
28.6.2003
