ήταν ένας ανθός
που κουβάλαγε σπορά δυνατή
οι μνήμες δίναν ελπίδα στο φορτίο
ο σπόρος έγινε κόρη κ'γιος
ο ήλιος ελπίδας ζωοδότης
τα πρωινά μοιραζόταν την εφηβεία του
τα μεσημέρια, χάριζαν την ακμή τους
τα βράδια ηδονή είτε-ή κ'τα δυο μαζί-παρακμή
είναι ένας ανθός
που κουβαλά σπορά ισχυρή
οι μνήμες όλο κ'πιο πολυδιάστατες
σπόρους ετοιμάζει συνεχώς
στο χέρι τους είναι τον ήλιο να φτάσουν
για να τον βυζάξουν κ'να του αφεθούν
στα χείλη του κόσμου...χαμόγελο ας χαρίσουν.
19.9.2013
