Είσαι λουλούδι που ανθίζει
σε μια έρημο που...θάνατο...μυρίζει...
Είσαι η φωνή στ'ακροατήριο
που...ψήνεται...σε κρεματόριο
Είσαι το άγριο κύμα
σε θάλάσσα που...ηρέμησε...τι κρίμα...
Είσαι μοναχικό αγριοπούλι
...που...κόντρα πάει στου ανέμου την...βουλή...
Είσαι ξεχασμένο σπίτι
...που...πάντα φιλόξενο στέκει
Είσαι η κρυφή ανάσα
στου άψυχου τα στήθια
Είσαι-αξέχαστη-''σβησμένη'' ελπίδα
σαν λεηλατημένη πατρίδα
Είσαι τα πάντα-κ'τίποτα...
...όπως όλα...τα όμορφα ανείπωτα...
9.8.2011
