Φεύγουν οι μέρες αλλάζουν οι εποχές
ποιος είσαι σήμερα; ποιος ήσουν χθες;
φεύγουνε όλοι, γυρνάνε ξανά
όλα πεθαίνουν...γεννιούνται ξανά
φεύγει το αύριο, γυρνάει το χθες
όλα είναι άπλα στιγμές
που όλα ανταμώνουν
πριν χαθούνε ξανά
κ'σμίξουν κ'πάλι
όλο φθάνει το τώρα
κ'όλο φεύγει το χθες
μια στιγμή που όλο τελειώνει κ’ολο ξαναρχίζει...
...το αύριο σε τόπο άχρονο θα περιμένουμε...
...εδώ μα κ'αλλού
μέχρι να γίνει παντού...
...ο ''πανταχού παρών'' κρυφογελά
μήπως ούτε κ'κείνος ξέρει να μας πει κάτι;
...φεύγεις...κ'το φευγιό σου, γίνεται ερχομός
...κάθε φευγιό κ’ενας ερχομός...
...κάθε παρουσία φέρνει κ’άλλη μια απουσία...
...κάθε κύκλος κ' μια ευθεία που λοξοδρόμησε...
κ'κάθε καμπύλη...ένα λιμάνι στον ωκεανό,
που πάντα θα'χει παραπέρα μια στεριά που ήταν κάποτε ωκεανός...
...όλο θα συναντάμε χαμένα λιμάνια...χαμένους ωκεανούς...
...όλα τα χαμένα...δεν χάνονται ποτέ
ακόμα κ'αν για πάντα ξεχαστούν...
...ακόμα κ'αν το φως της λησμονιάς τους...θυμίζει πεθυμιάς σκοτάδι...αόρατο σημάδι-φυτιλιά...
...''άχρωμη''...βαμμένη σε φόντο συχνότητας...
...άλλου τύπου, που κ'αν ''αγγίζεται''...δεν περιγράφεται...
...μόνο σαν αίσθηση από μάτι σε μάτι διαβιβάζεται...
...κ'ας μην βρεθεί ''υπάρχω''...να το φωνάξει!
...κ'αν ''φύγω'' τώρα, δεν θα'χω ''φύγει'' ποτέ...
...ο νους μονο ταξιδεύει, το σώμα...απλά ακολουθεί...
...ο νους δεν ''φεύγει''...η σκέψη δε χάνεται...μόνο ταξιδεύει κ’φλερτάρει...
...απ’την στιγμή που γεννιέται με τους εύθραστους χρονικούς κ'άχρονους κανόνες του σύμπαντος...
...για πάντα...για μια στιγμή αιώνια...
...μικρότερη από κόκκο αλατιού...
...μεγαλύτερη απ’τα πέραντα που το σκοτάδι ταξιδεύει άκομα...
27.11.2003
