Την γέννα σου, γιόρτασαν με μοιρολόι
μετρούσες τα χρόνια, με χάντρες στο κομπολόι
Μεγάλωνες αδερφέ μου
κ'τα μοιρολόγια...σου...'στρωναν...της ζωής σου, τα δρομολόγια
Όταν γελούσες, με δάκρυα σε νίβανε
Όταν θρηνούσες...θλιμμένα χαμόγελα...σε παρηγορούσαν
...κάποτε έφτασες...στην κόψη της στιγμής την τρομερή...
...είχες 2ΥΟ επιλογές:
1.να λυγίσεις κ'ανάξια να ζήσεις.
2.να θυσιαστείς κ'έτσι μνήμη να γίνεις.
31-7-2012
